Ik betrap me er regelmatig op. Zit ik voor de televisie en roep ik: “Nee, niet doen!’ of “Pas nou op!” Laatst zat ik bijvoorbeeld naar een concert te kijken. Vond ik het eng om duizenden mensen hutjemutje te zien staan. Of deze. Ik keek naar een romantische komedie, waarin de held en heldin elkaar zoenden. Kreeg ik kippenvel van op mijn armen.
Raar hoe dat werkt. Die hele 1,5-meter-afstand-houden-denkwijze zit al stevig op mijn harde schijf. Als ik de deur opendoe om een pakje voor de overburen aan te nemen, trippel ik automatisch een paar stapjes naar achter. En ik raap een pakketje pas op als de pakjesman alweer richting busje loopt. Ga ik naar buiten, dan ontwijkdans ik zo’n beetje elke vrouw of man die ik onderweg tegenkom. “Ga jij naar rechts, ga ik naar links.”
Op de fiets leek het me vele malen eenvoudiger om fysiek contact te vermijden. Dus niet. Want laatst las ik iets over een onderzoek waaruit blijkt dat als je stevig doortrapt je nog veel en veel meer afstand moet houden. Want je zou zomaar in een zwevend spuugwolkje van een ander terecht kunnen komen of op jouw beurt een passant kunnen benevelen.
Het advies luidt daarom: houd minstens twintig meter afstand als je hard doortrapt (of stevig jogt) en rijd vooral niet in de slipstream van een ander. Pfew. Gezien mijn talent om maar op een ding tegelijk te letten, vrees ik dat ik tijdens mijn dagelijkse ommetje langs het Amsterdam-Rijnkanaal in Houten nog eens een keer met fiets en al de plomp inrijd om zo’n naar wolkje te ontwijken.
Mijn harde schijf heeft ook ergens een let-op-de-hygiënebestandje opgeslagen. Ik was het vel zo’n beetje van mijn handen. En laatst stond ik bij de plaatselijke supermarkt te wachten terwijl lief de boodschappen deed. Voor de ingang stonden ontsmette karretjes, verderop vieze. Klant na klant kwam naar buiten en zette een beduimeld karretje in de schone rij. Mijn bovenkamer gaf me gelijk een seintje. “Erop af!” En ik gehoorzaamde, natuurlijk keurig op 1,5 meter afstand.
Eerlijk gezegd ben ik benieuwd of mijn hersenen straks weer kunnen wennen aan nabijheid en lekker kledderen. Deze tijd is al aardig ingebrand.
Mariëtte Woudenberg // www.puurtaal.nl
Mariëtte Woudenberg is vaste columniste van het EigenHoutje Magazine. Lees ook haar vorige column op onze website!